To nie deszcz, to ludzie. Halina Birenbaum w rozmowie z Moniką Tutak-Goll

PAMIĘĆ I MIŁOŚĆ, KTÓRE PRZETRWAŁY HOLOCAUST

„Przeszłość żyje obok mnie, ale ja nie żyję przeszłością” zawsze patrzy przed siebie i zostawia przeszłość w tyle, a jeśli kocha to całą sobą „Ja nie wierzyłam, gdy mówili, że Boga trzeba kochać więcej niż wszystkich. Myślałam zawsze: ja moją mamę kocham więcej niż Boga, więcej niż wszystko”.

Miała zaledwie trzynaście lat, gdy straciła ukochaną matkę na Majdanku, zaraz po wywiezieniu ich z warszawskiego getta. Później przeżyła jeszcze piekło obozów Auschwitz-Birkenau, Ravensbrück oraz Neustadt-Glewe. Głośno i odważnie mówi o sprawach, o których często się milczy i przywraca pamięć o tych, których nikt by już nie pamiętał.

Poruszające i wzruszające świadectwo o sile życie, pamięci i kobiecości. W emocjonującej, głębokiej i osobistej rozmowie Halina Birenbaum rozmawia z Moniką Tutak-Goll, wspomina swoje dzieciństwo w Warszawie, okres dojrzewania w getcie, tragiczną śmierć rodziców, miłość w Auschwitz oraz długo wyczekiwaną wolność i drogę do Izraela, budowanie nowego państwa i rodziny.

„To nie deszcz, to ludzie” stanowi przejmującą herstorię – książka napisana z perspektywy kobiecej – opowieść o sprzecznościach i podobieństwach: o Polsce i Izraelu, łączeniu macierzyństwa z pisaniem, zazdrości i miłości, wpływie Zagłady na relacje. Przede wszystkim, to manifest chęci życia i pojednania, między krajami, ludźmi i rodzinami.