Prawda zapisana w popiołach Tom 2 Krzyk zagubionych serc

Wciąż jeszcze nie udało mi się uwolnić od świata, w który przenosiła mnie ta opowieść. Jestem oczarowana lekkością pióra autorki i tego, jak potrafi wciągnąć stworzona przez nią historia. Książka ma w sobie wszystkie elementy, które najbardziej lubię. Osadzona jest w latach 60, mamy zatem wątki historyczne. Bohaterowie zmagają się ze swoimi uczuciami i rozterkami, a miłość wisi w powietrzu. Misz masz, ale w najlepszym wydaniu.  Chcę więcej!

Powieść, która ma w sobie wszystko: romanse, rozdarte serca, smutki, radości, wątki historyczne. Mogłoby się wydawać, że skoro ma w sobie wszystko, to nie ma w sobie nic, zgodnie z zasadą „co za dużo, to niezdrowo”. Otóż nie! Pani Joanna Jax ma niesamowite wyczucie, jeśli chodzi o proporcje i połączenie wątków. Tym razem przenosi nas w początek lat 60, czasy zimnej wojny i Polski za czasów Gomułki. W znakomitym stylu kreuje ówczesną rzeczywistość, bohaterów i ich przeżycia. Jak zwykle – klasa!

To, co zawsze sprawia, że wracam do książek pani Joanny Jax to niezaprzeczalna autentyczność. Autorka ma talent do tworzenia historii, które pochłaniają całkowicie, a sposób kreowania przez nią bohaterów sprawia, że można się z nimi utożsamiać – wszak podobnie jak my dźwigają bagaż doświadczeń, mają swoje przekonania, których zaciekle bronią, upadają i popełniają błędy. Nie inaczej jest w przypadku drugiego tomu Prawdy zapisanej w popiołach. Autorka nie zawodzi i tym razem.