Konsekwencje pandemii koronawirusa dla przemysłu obronnego

W monografii szczegółowo scharakteryzowano jakościowo nowe uwarunkowania funkcjonowania branży zbrojeniowej, w tym prawne uwarunkowania pozyskiwania uzbrojenia dla Sił Zbrojnych RP w czasie pandemii. A także przedstawiono towarzyszące temu zmiany w polityce obronnej, które w Polsce przejawiały się scentralizowaniem decyzji dotyczących procesu pozyskiwania sprzętu wojskowego. Ukazano, jak stopniowo wprowadzane lockdowny wpływały w przedsiębiorstwach obronnych na implementację nowych technologii i przejawiały się wprowadzeniem pracy zdalnej, czy automatyzacją lub nawet robotyzacją produkcji. Jednak z uwagi na uwarunkowania funkcjonowania tej specyficznej gałęzi przemysłu nie można było zastosować wszystkich pandemicznych rozwiązań jakie wprowadzano w przedsiębiorstwach cywilnych.

Sytuacja polskiego przemysłu obronnego w tym okresie ukazana została w monografii na tle działań podejmowanych przez organy kierownicze organizacji międzynarodowych (ONZ/WHO, UE i NATO), jak i organy władzy krajowej państw członkowskich, które nie wykorzystały mechanizmów systemu zarządzania kryzysowego do walki z zagrożeniami SARS-CoV-2, co skutkowało szybszym rozprzestrzenianiem się wirusa, nadmiarowymi zgonami oraz przedłużaniem się pandemii. Uwzględnione zostało również funkcjonowanie przemysłów zbrojeniowych wybranych państw i zmiany w funkcjonowaniu międzynarodowych rynków uzbrojenia.

Z rozważań zawartych w monografii wynika, że pilnym wyzwaniem dla kierowniczych gremiów państwowych jest wypracowanie algorytmu postępowania w sytuacji kryzysu epidemiologicznego, szczególnie struktury organów kryzysowych z merytoryczną obsadą kadrową oraz metodologii ich postępowania.