Kim jest druga osoba?
Czy to ukochany, czy przeciwnik?
Towarzysz – czy ten, kto odszedł?
Czy to ktoś należący do mniejszości, szukający schronienia?
A może to dziecko?
W debiutanckim tomie Katarzyna Szaulińska pyta o granice jednostki, pokazując różne aspekty relacji między dwoma obiektami, odbijanie, przenikanie pod powierzchnię, zniekształcanie obrazu, stopienie.
Podejmuje też namysł nad tym, skąd pochodzimy i na ile jesteśmy odrębni, a na ile składamy się z części dziedziczonych jak mitochondria od naszych matek i wszystkich, którzy mieli na nas wpływ.
Pierwsza i druga osoba w lekturze tomu zlewają się w jedno.
Komentarze czytelników
Pozostaw komentarz...
Komentarze nie są potwierdzone zakupem