Poezje

Rainer Maria Rilke urodził się 4 grudnia 1875 w Pradze. Był poetą i prekursorem egzystencjalizmu. Od 1886 roku uczęszczał do akademii wojskowej. Do wyboru tej szkoły został zmuszony. Dzięki wujkowi, który dostrzegł w Rainerze talent pisarski, po 5 latach udało mu się rozpocząć studia wyższe na Uniwersytecie Karola w Pradze. Następnie uczył się w Monachium. Pisarz ożenił się z rzeźbiarką Klarą Westhoff. Rilke często podróżował. Odwiedził m.in. Włochy, kraje skandynawskie, Hiszpanię i Afrykę Północną. Początkowo pisał monografie i zbiory poetyckie. Następnie miał możliwość poznania francuskich modernistów. Miało to ogromny wpływ na dalszą jego twórczość. W okresie pierwszej wojny światowej przeżywał kryzys literacki, który trwał przez 12 lat. Dopiero, gdy udał się do Szwajcarii rozpoczął pracę na nowo. W tym czasie pisał „Elegii duinejskie” oraz „Sonety do Orfeusza”. Te dwa cykle poetyckie obecnie uważa się za najcenniejsze w całej twórczości Rilke. Pisarz zmarł 29 grudnia 1926 roku w Szwajcarii.

„Zgaś moje oczy: ja cię widzieć mogę,
zamknij mi uszy, a ja cię usłyszę,
nawet bez nóg znajdę do ciebie drogę,
i bez ust nawet zaklnę cię najciszej.
Ramiona odrąb mi, ja cię obejmę
sercem mym, które będzie mym ramieniem,
serce zatrzymaj, będzie tętnił mózg,
a jeśli w mózg mój rzucisz swe płomienie,
ja ciebie na krwi mojej będę niósł.”