Życie to jednak strata jest

„Złożyło się, że moje życie jest moim zawodem. Przepraszam, ale nie będę rozpaczał z tego powodu. Na szpulkę w mózgu nieustająco nawija mi się pejzaż, ludzie, zdania, wrażenia. Staram się, by to, co widzę i słyszę, wchodziło głębiej. Żeby przeszywało na wylot" - Andrzej Stasiuk.

To zarówno opowieść o życiu autora „Jadąc do Babadag”, jak i jego książkach. Rozmowa o kobietach, miłości, podróżach, literaturze, Polsce, samochodach, polityce, śmierci, Rosji i islamie.

Dzięki Dorocie Wodeckiej wyruszamy do Wołowca, gdzie Stasiuk osiadł. Odwiedzamy jego owce i pisarską pracownię. Przede wszystkim jednak odbywamy podróż po jego pamięci i odwiedzamy miejsca, do których dotarł w trakcie swoich literackich podróży, od Albanii po rosyjską Czytę.

Andrzej Stasiuk (ur. w 1960 r. w Warszawie), pisarz, poeta, publicysta.
Laureat nagrody Fundacji Kultury (1994), Fundacji im. Kościelskich (1995), im. S. B. Lindego (2002). Kilkakrotnie nominowany do literackiej nagrody Nike, którą otrzymał w 2005 r. za powieść „Jadąc do Babadag.”

Autor licznych felietonów prasowych, m.in. w „Tygodniku Powszechnym”, „Gazecie Wyborczej” czy „Frankfurter Allgemeine Zeitung”.

Jego książki zostały przetłumaczone do tej pory na angielski, fiński, francuski, holenderski, niemiecki, rosyjski, norweski, ukraiński, węgierski i włoski.