Styl Oksanen przypominał mi książki Elleny Ferrante. Obie autorki mają umiejętność przenikliwego czytania ludzkich charakterów i budowania ekscytującej fabuły. Łatwo jest utożsamić się z bohaterami, którzy tak jak my przeżywają wzloty, upadki, żałobę, cierpią, śmieją się i starają uchronić przed beznadzieją życiowych losów, a przy okazji wraz z czytelnikami rozwiązują zagadkę śmierci matki głównej bohaterki. Myślę, że Oksanen może wnieść nową jakość do naszego postrzegania literatury Skandynawskiej. Trudno jest sklasyfikować tę trzymającą w napięciu, mistrzowsko rozegraną książkę, ale nie mam żadnych wątpliwości, że dla wielu fanów dobrej literatury będzie to fascynująca i wartościowa lektura. Mi się bardzo podobała, nie mogłam się doczekać jak potoczy się cała historia i jaki będzie jej finał.
rozwiń tekst...