Lucy Lovett budzi się na mokrej podłodze przydrożnej restauracji, ubrana w suknię ślubną, nie pamiętając niczego z ostatniego miesiąca - przynajmniej tak jej się wydaje. Jej ostatnie wspomnienia dotyczą dnia na kilka tygodni przed planowanym ślubem z Zakiem Callahanem, ale kiedy po jej telefonie Zac przyjeżdża po nią, zimny jak lód, Lucy z przerażeniem odkrywa, że minął nie jeden miesiąc, ale siedem. W tym czasie zdążyła rozstać się z Zakiem, przeprowadzić do innego miasta i - sądząc po jej stroju - zaręczyć się z kimś innym. Jak ma wrócić do życia, którego nie pamięta i wyjść za człowieka, którego nie zna? Nie wie nawet, czy jej wspomnienia kiedykolwiek wrócą, ani czy w ogóle chce je odzyskać.
Zac, chociaż bardzo ciężko przeżył zniknięcie Lucy, nie potrafi zostawić jej na pastwę losu - niechętnie zgadza się zabrać ją z powrotem do Summer Harbor i zaopiekować się nią, dopóki dziewczyna nie otrząśnie się po doznanym szoku i wstrząsie mózgu. Chociaż Zac obiecuje sobie, że nie da się ponownie złapać w sidła miłości Lucy Lovett, jak długo będzie w stanie walczyć z własnym sercem? I co będzie, kiedy Lucy odzyska pamięć?
“Uciekająca narzeczona” to drugi tom serii Summer Harbor Denise Hunter. Niestety nie miałam jeszcze okazji przeczytać pierwszej części - “Jak płatki śniegu”, ale nie przeszkodziło mi to w odbiorze drugiej, może tylko trochę zaspoilerowało pewne wydarzenia z poprzedniego tomu. Po lekturze mogę jednak z całą pewnością stwierdzić, że chcę przeczytać wszystko, co do tej pory wyszło spod pióra pani Hunter.
Autorka nie traci czasu na zbędne wstępy i powolne budowanie napięcia - od razu rzuca czytelnika w wir wydarzeń, przez co powieść wciąga dosłownie od pierwszej strony. “Uciekająca narzeczona” napisana jest lekkim, przyjemnym stylem, akcja płynie wartko - książka praktycznie czyta się sama. Chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się być gruba, spokojnie można przeczytać ją w jeden wieczór. Bardzo żałowałam, że nie mogłam skończyć jej na jednym posiedzeniu!
Spodobało mi się umieszczenie akcji w małym nadmorskim miasteczku, gdzie wszyscy się znają, ludzie żyją ze sobą blisko, troszczą się o siebie nawzajem i wyznają zasadę: “jeden za wszystkich, wszyscy za jednego”. Życie w małej społeczności ma jednak swoje plusy i minusy. Lucy, która skrzywdziła przecież jednego z nich, nie od razu jest w stanie zaskarbić sobie z powrotem sympatię mieszkańców - musi minąć sporo czasu, zanim przestanie być przez nich traktowana z jawną niechęcią.
Chociaż “Uciekająca narzeczona” jest bardzo lekka w odbiorze, nie skupia się tylko na romansie, ale jej bohaterowie muszą zmagać się z wieloma trudnymi sytuacjami, zaczynając oczywiście od samej amnezji i jej przykrych następstw, poprzez ostracyzm, wspomnianą wyżej nieprzychylność otoczenia, strach przed ponownym zranieniem i ciężką walkę o odzyskanie straconego zaufania, aż po traumatyczne wspomnienia z dzieciństwa, które mogą zaważyć na całym dorosłym życiu. Powieść ta ukazuje również zgniliznę mediów, dla których sensacyjny materiał i chwytliwy temat znaczą więcej niż ludzka krzywda.
Jednym z głównych plusów tej książki jest dla mnie fakt, że jest to powieść chrześcijańska. Bohaterowie żyją z Bogiem na co dzień, po prostu, nie ograniczając swoich kontaktów z Nim do uczestnictwa w niedzielnym nabożeństwie. Próżno też szukać tu namiętnych łóżkowych scen, tak typowych dla romansów - dla mnie jest to ogromna zaleta, bo wychodzę z założenia, że pewne rzeczy powinny pozostać za zamkniętymi drzwiami sypialni i wcale nie muszą być opisywane. Fanów scen miłosnych uspokoję jednak, że trochę ognia jest ;)
Jeśli nie mieliście jeszcze styczności z twórczością pani Hunter, koniecznie nadróbcie zaległości! “Uciekająca narzeczona” dowodzi, że powieści dla kobiet to coś więcej niż przesłodzone romanse, ale kawał dobrej, wartościowej literatury.